Inox A2 en A4

Roestvast staal, ook RVS of inox genoemd en in de volksmond beter bekend als roestvrij staal, is een legering van hoofdzakelijk ijzer, chroom, nikkel en koolstof. Wanneer het chroom met zuurstof in aanraking komt, vormt het een onzichtbaar laagje dichroomtrioxide, de oxidehuid. Dit laagje beschermt het onderliggende metaal tegen verdere roestvorming (oxidatie).

Roestvaste staalsoorten zijn echter zeer gevoelig voor chloor. Daardoor reageert bijvoorbeeld zwembadwater zeer agressief op roestvast staal. 

De benaming roestvrij die in algemeen taalgebruik zeer gewoon is, wordt in de vaktaal van metallurgen niet gebruikt want roestvast staal zal wel degelijk roesten. De oxidehuid kan echter afsluitend zijn, waardoor in bepaalde gevallen geen verdere roestvorming zal plaatsvinden of deze roestvormig erg vertraagd zal worden. In omstandigheden die hardnekkig genoeg zijn, of bij beschadiging van de beschermende oxidehuid, kan de roestvorming plaatselijk extra snel plaatsvinden. Dit wordt o.a. veroorzaakt door chloriden of andere metalen die zich nestelen in het oppervlak. Dit is ook de reden, waarom bij het bewerken van RVS geen stalen gereedschappen gebruikt mogen worden. 

Contact met andere metalen wordt afgeraden omdat de combinatie aanleiding zal geven tot galvanische corrosie, waarbij het minst edele metaal, afhankelijk van omgeving en ontwerp, aan versnelde corrosie zal gaan lijden.

Onderscheid A2/A4:

• RVS A2 : de meest gebruikte variant roestvaststaal bij bevestigingsartikelen. RVS A2 bevat chroom en nikkel. Onder normale omstandigheden is deze soort prima bestand tegen corrosie. Heb je echter te maken met agressieve omgevingen, bijvoorbeeld met zeewater en chloor, dan kun je beter je RVS A4 toepassen.
• RVS A4 : RVS A4 bevat naast chroom en nikkel ook molybdeen. Dankzij deze samenstelling is de corrosiebestendigheid hoger. RVS A4 vind je terug bij toepassingen waarbij chloor of zout een rol spelen, bijvoorbeeld in de jachtbouw of in specifieke industriële omgevingen.