Nagalmtijd

De nagalmtijd nagalmtijd T [s] is de tijd, uitgedrukt in seconden, die de geluidsgolven nodig hebben om te worden gedempt na weerkaatsing op de wanden van een vertrek. Deze demping wordt gedefinieerd als de tijd die nodig is om de geluidsintensiteit met 60 dB te laten zakken.

De nagalmtijd varieert afhankelijk van de geometrie en de bekleding van de wanden van het vertrek (invloed van de equivalente absorptieoppervlakte), evenals van het aandeel, de kwaliteit en de positionering van de geluidsabsorberende materialen binnen die ruimte.

Doorgaans verbetert een korte nagalmtijd het akoestische comfort. Spraak bijvoorbeeld wordt immers het beste verstaan zonder nagalm. Dit geldt echter niet in elke situatie. In sommige omstandigheden zoals in concerthallen of conferentieruimtes, kan een langere nagalmtijd nodig zijn om een aangenaam luistercomfort te waarborgen.

De meeste wetgevers en akoestici hanteren maximum nagalmtijden voor verschillende soorten lokalen in verschillende gebouwdelen. Algemeen geldt dat een acceptabele nagalmtijd bereikt wordt bij 0,9-1,0 seconde en een goede nagalmtijd bij 0,4-0,6 seconde. De nagalmtijd als critedrium wordt voornamelijk in de reglementering gebruikt betreffende hallen en trappenhuizen (en zelfs atria), waar deze moet worden beheerst door een geschikte keuze van het absorptieniveau.

Nagalm moet worden onderscheiden van het begrip echo. Bij nagalm hoort men één enkel verlengd geluid, bij echo hoort men het oorspronkelijke geluid en het weerkaatste geluid afzonderlijk.